1-Ahi Evran ve takipçileri mesleki eğitim sorununa 13. yy’dan başlayarak çözümler üretmeye çalışmışlar. İlk olarak bu birikimi iyi analiz etmeliyiz. Kaliteli ve ahlaklı meslek erbabı nasıl yetişir? sorusu için öncelikle geçmişimizden izler sürmeliyiz.
2-Meslek Liselerinden test çözme yarışında Anadolu ve Fen Liseleri gibi başarı beklemek doğru bir yaklaşım değildir. Fen ve Anadolu liselerinden çıkan öğrencilerinde üniversite eğitimiyle mühendis olmasını beklemek eksik bir düşüncedir. Meslek liselerinin öncelikli hedefi ahlaklı ve kaliteli çalışan ve işveren yetiştirmek olmalıdır ve bizce bu memleketin en büyük problemi de kaliteli ve ahlaklı yetişmiş işveren ve çalışan eksikliğidir. Biz bu konuyu şöyle özetliyoruz; işsizlik, işverensizlik, mesleksizlik. Mesleki eğitim içinden mühendisliğe hazırlık için hem yetenekli hem de akıllı öğrencilerin seçilip yetiştirilmesi için mesleki eğitimin anadolu ve teknik liseleri gözden geçirilmeli ve eksikleri giderilmelidir.
3-11. sınıftan başlamak üzere işletme uygulaması öğretim programlarına konulmalıdır. Örnek olarak 11.sınıfta 2 gün, 12. sınıfta 3.gün gibi kademeli sürelerle ders yükü dağıtılabilir. Yeterli işletme kapasitesi düşünüldüğünde bir takım zorlukların olduğu kesindir; fakat bu zorluklar yerel iş açığına göre bölüm açmamıza olanak sağlayacaktır. İyi bir planlamayla aynı işletmeden bütün sınıflar için faydalanabiliriz. Şimdiki programda 12. sınıflar işletmeye gitmektedir onlara gidilecek işletme bulunabiliyorsa diğer sınıftaki öğrenciler de onların gitmediği günler işletmeye gidebilir. Okulun bulunduğu şehirde yeterli işletme yoksa o bölüme ve o alanda yetişen öğrenciye de gerek yoktur, böylece iş arz-talep dengesi de kurulmuş olur.
4-Mümkün olduğunca meslek liseleri sanayi siteleri içerisine açılmalı ve imkanlar dahilinde eski okullar sanayi bölgelerine taşınmalıdır. Ayrıca yeni kurulan organize sanayi bölgelerine okul yaptırma zorunluluğu getirilmelidir. Eskiden yapılmış sanayi sitelerine de süre verilerek okul açıklarını kapatmaları istenmelidir. Sanayi sitelerinde bulunan işletmelerin tek tek kuramayacağı test laboratuvarları ar-ge tesisleri bu okul bünyelerine açılabilir. Sanayi işletmelerinin yeni teknoloji makine parkından teknik okullar faydalanabildiğinde devlette bir kaç yıl sonra hantal hale gelecek makinelere yatırım yapmak zorunda kalmaz. Sadece temel eğitim ve ar-ge için laboratuvarlar kurulur.
5-Çıraklık eğitimine meslek liseleriyle aynı önem verilmelidir. Çıraklık eğitim merkezleri, açık meslek lisesi aynı okul içinde farklı çalışma koşullarına uygun olarak kişilere esnek çözüm imkanları sunabilir, ikisi koordineli olduğunda mezunlara meslek lisesi diploması verilir. Böylece çalışan kesimin hiç bir yaş grubu eğitimin dışında kalmamış olur. Meslek Liseleri bünyesindeki açık liselerde yeterli verim alınmamaktadır. Küçük sanayi sitelerine mesleki eğitim merkezleri açılarak yerinde eğitim sağlanabilir. Eğitim hayatın önünü açan bir yapıya getirilmelidir. Hantal, yeri belli olsun, sokakta gezeceğine burada dursun ve benzeri düşüncelerle okullara yığılan gençlere özellikle lise çağında daha çok problem oluşturmakta ve daha sonra iş sahibi olması zorlaşmaktadır. Ağaç yaşken eğilir felsefesince çocuklar erken yaşlarda mesleğe yönlendirilmelidir.Gençler en geç orta okul sonunda meslek tercihi yapabilecek düzeye gelmelidir
6-Teknik Öğretmenden Usta, Ustadan da Teknik Öğretmen özellikleri beklemek mesleki eğitim gerçekleriyle uyuşmamaktadır. Bu iki kesimden doğru faydalanıldığında istediğimiz kalite ve ahlakta adam yetiştirmemiz kolaylaşabilir. Teknik Öğretici aldığı eğitimin ve formasyonun gereği olarak öğrenciye mesleğe dair temel bilgiler yanında toplumun beklentileri doğrultusunda öğrencinin eğitim ve öğretim ihtiyacını karşılayacaktır. Sanayide çalışan ustalarda öğrencinin el becerisini geliştirecekler ve aynı iş üzerinde uzun yıllarda edindikleri tecrübeyi öğrencilere aktaracaklardır.
