Üniversite tercihimizi yaptık. Belki istediğimiz olmadı belki de yanlış tercih oldu. Yeterli “Mesleki Eğitim ve Rehberlik” alamadığımız için ne kendimizi ne de meslekleri tanıyabildik; ama artık bunların bir önemi yok, artık tercihimizi yaptık, bu vakitten sonra azim ve karalılıkla seçtiğimiz mesleğin hakkını vermeliyiz.
Liseyi bitirmiş bir öğrenci çoğunlukla ne istediğini bilmeden aldığı puanın yeterliliğine göre güncel veya popüler mesleklerden birini tercih etmektedir. Bu tercih aşamasında benim ilgim nedir, yeteneklerim nelerdir, ileride hangi mesleği yapıyor olmam beni mutlu edecektir? Şeklinde uzatılabilecek sorular tam anlamıyla cevaplanmadan kendimizi bir bölümde okuyor bulmaktayız.
Üniversitede değerli görülen bölümleri tercih edebilen bir gencin erinlik ve ergenlik dönemleri test, okul, dershane arasında geçmektedir. Sadece sınav koşucusu olarak bu kısır döngüde yetişen gençlerimizin; derinlikli bir bakış açısı kazanamadıkları gibi hayata dair de yeterli deneyime sahip olarak yetiştirilmemektedir..
Mesleğinde ve hayatta başarılı olmuş , problem çözebilen kişilerin ortak özelliği küçük yaşlardan itibaren çalışma hayatıyla bir şekilde ilişkide olmalarıdır. Kısaca farklı aşamalarda sorumluluk bilinci almış ve bu doğrultuda yetişmiş kişiler hayatının ilerleyen dönemlerinde de daha mantıklı kararlar alabilmekte ve topluma faydalı olmaktadır.
Herkesin doktor, mühendis, hukukçu olduğu bir toplum düşünülemez. Aslında hangi meslek önemli sorusundan çok o mesleğin içini biz ne kadar dolduruyoruz ve o meslek için gerekli donanımda kendimizi yetiştirebilecek miyiz? Ve benzeri sorular daha büyük önem taşımaktadır.
Bu saatten sonra seçtiğimiz meslekte kendimizi yetiştirebilme imkanlarını aramamız bizleri daha çok ilgilendirmelidir. Üniversite bizlere sadece genel bir bakış açısı kazandırabilir. Mesleğin esası ancak yaşanarak öğrenilir. Meslek dediğimiz şey ancak usta-çırak ilişkisiyle yeterli bir seviyeye ulaşabilir.
Ben olsam okuduğum bölümle ilgili iş ilanlarına bakarım bu ilanlarda hangi donanımı istiyorlar? Gelecekte mesleğimle ilgili bana neler lazım olabilir? Kendimde bu özellikler ne kadar var? Ve benzeri sorular üzerinden kendim için bir gelişim planı hazırlayabilirim; kurs, seminer, planlı okuma ve benzeri faaliyetlerle o alanda kendimi geliştiririm.
Kısaca hangi bölümü okuduğumuzdan çok o bölümü nasıl okuduğumuz önemli. Dört yıllık süreci iyi değerlendirenler hayata daha hazır olacaklardır. Özellikle kendimizi bir bütün halinde geliştirmenin derdinde olmalıyız. Aklımızı kullandığımız kadar duyuşsal zekamızı kulanmıyorsak, sosyal ve kültürel olarak yeterince kendimizi geliştirmiyorsak hayatımızda her zaman bir şeyler eksik olacaktır. Yani süreci değerlendirmekten kastım bir kaç kitaba veya okula gömülmek değil. Hayatın hakkını vermek; her şeye yeterince zaman ayırmaktır.
