Kriz ile son zamanlarda tanışan batılı para stokçuları, faturayı yine her zaman krizde tutmayı istediği halklara kesmek istiyorlar. [ Konuyla alakalı İbrahim Karagül’ün “Türkiye batacak da siz ayakta mı kalacaksınız!” makalesini okumanızı tavsiye ederim.] Geçti o günler, yeni bir nizam kuruluyor. Bu yeni sistemde oyuncu fazla olacak.
Adalet ve güveni dünya nizamına yerleştirmiş geleneğin çocukları; Tanzanya’dan 
Papua Yeni Gine’ye, Burkina Faso’dan Küba’ya yeni pazarlara ulaşıyor. Ve sömürmek için değil, imar ve paylaşım için o ismini söylemekte zorlandığımız yerlerde varlar.
Dün bir iş adamı 20 kişi işe aldım dediğinde sevindim. Başka bir yönetici de bizde ki durgunluktan oluşan iş gücü fazlasını ihtiyacı olan başka işletmelere verdik dediğinde yine sevindik. Bir başka yönetici biz dünya liginde marka olacağız [ www.turquality.com (Bu cümleyi kuranlar, dünyanın devlet destekli ilk ve tek markalaşma programı sitesini incelemeli.)] ve bunun için ne gerekiyorsa yapıyoruz; “Bundan sonra yönetim babamdan gördüğüm gibi geleneksel değil grafiksel olacak.” dediğinde de mutluluk duydum.
Bu yoğun toplantılar sırasında üzüldüğümüz konular da oldu: Bürokrasinin engelleri; aybaşı maaşı çekmeye alışmış olan zevatın canla başla üretim yapmaya uğraşan, işsizliğe çare olan bu ülkenin gerçek kahramanlarına çektirdiği çile… İhracat yapacak ülkeye girdi sağlayacak firmalara çıkarılan zorlukları fıkra gibi dinliyoruz. Bu ülke ne yapmaya çalışıyor, bu engelleri çıkaranlar hangi akla hizmet ediyor, kimden maaş alıyor diye düşünmeden edemiyor insan.
